Metode MPO razvile su se kako bi se povećala vjerojatnost za trudnoću u žena  i muškaraca sa smanjenom plodnošću. Metode potpomognute oplodnje koriste se tek nakon ostalih neuspješnih oblika liječenja.

Metode potpomognute oplodnje su metode kojima se kontroliše i pomaže ne samo oplodnja jajne stanice, već i transport gameta, implantacija i razvoj trudnoće.

Reprodukcijska sposobnost žene dobno je graničena, žene starije od 35, a posebno starije od 40 godina, muškarci s teškim oblikom muške neplodnosti te neke druge dijagnoze imaju češću pojavu nekvalitetnih zametaka od ostalih i zbog toga imaju manju uspješnost u spontanom oplođenju kao i u  postupku potpomognute oplodnje.

U pravilu, majčina je dob od iznimne važnosti, međutim tačan postotak trudnoće ovisi o broju i kvaliteti vraćenih zametaka, a na kraju i razvoju tehnologije.

Kod određenog broja parova vantjelesna oplodnja je jedini način da dođu do potomstva, koje metode će se upotrijebiti u toku liječenja  individualni je protokol i treba ga prilagoditi svakom paru ponaosob u ovisnosti o njihovim uzrocima neplodnosti.

Mjerilo uspješnosti svih tehnika vantjelesne oplodnje je procenat oplođenih jajnih ćelija, ostvarenih trudnoća i konačno živorođene i donešene djece. Sve metode vantjelesne oplodnje mogu se raditi u prirodnom menstrualnom ciklusu, ukoliko žena ima uredan ciklus , ovulaciju i zadovoljavajući rast folikula, ili u ciklusu sa stimulisanom ovulacijom uz hormonsku terapiju

Ukoliko do trudnoće ne može doći prirodnim putem, oplodnja jajne ćelije se vrši u laboratorijskim okolnostima metodom vantjelesne oplodnje.

Bilo da se radi o klasičnoj metodi IVF ili ICSI metodi postupak izvođenja se svodi na sljedeće:

1. Hormonska priprema jajnika saciljem da se dobije što veći broj jajnih ćelija za postupak MPO. Prema individualnim karakteristikama pacijentima se daju određeni lijekovi koji stimulišu rast i ovulaciju folikula .Sazrijevanje jajnih ćelija prati doktor kontrolnim ispitivanjima pomoću ultrazvuka, u prosjeku 2-3 puta u toku  Pored stimuliranog ciklusa postupak se može raditi i iz prirodnog ciklusa, kod koga se takođe prati rast folikula. Iz prirodnog ciklusa dobijemo znatno mali broj jajnih ćelija (1-2) u odnosu na stimulirani .
2. Punkcija folikula sa jajnim ćelijama radi se vaginalno pomoću sistema za aspiraciju, pod kontrolom ultrazvuka, isisava se tečnost koja sadrži jajne ćelije koje se zatim pohranjuju u poseban medij koji je namijenjen za kultivaciju jajne ćelije do sljedeće faze u postupku. Intervencija se može izvršiti u opštoj i lokalnoj anesteziji.
3. Laboratorijska faza u toku koje se jajne ćelije dobivene punkcijom spajaju sa obrađenim spermatozoidima na način koji će pružiti optimalne uslove za  oplodnju ćelije i razvoj embrija
4. Inkubacija i praćenje razvoja embrija se odvija u posebno namijenjenom inkubatoru koji obezbeđuje permanentnu temperaturu identičnu telesnoj. Mikroskopskom kontrolom se već dan nakon ispajanja gameta može utvrditi da li je došlo do oplodnje, te 24 sata nakon oplodnje prati se da li je došlo do dijeljenja embrija.
5. Embriotransfer kvalitetnih embrija u šupljinu maternice.

Biolog izabrane embrione ubacuje u matericu kateterom koji je proizveden upravo u ovu svrhu, sterilan i jednokratan, uz minimalnu količinu rastvora hranljivih materija. Ukoliko dođe do implantacije embriona u materičnu sluznicu nastaće trudnoća koja se neće razlikovati od prirodno nastale.

Osnovne vrste postupaka vantjelesne oplodnje

Metode vantjelesne oplodnje se koriste onda kada nema drugog načina za dobijanje potomstva. Najjednostavnija i neinvazivna metoda medicinski potpomognute oplodnje je intrauterina inseminacije. Kada ova metoda ne daje rezultate pristupa se nekoj od metoda vantjelesne oplodnje.

IVF – In vitro fertilizacija  (klasična IVF metoda)

Klasični IVF  je temeljna metoda potpomognute oplodnje, njome se zaobilaze jajovodi jer se gamete spajaju izvan tijela. To je najpopularnija metoda potpomognute oplodnje. Oplodnja se provodi tako što se jajne stanice izvade iz jajnika. Zatim se jajne stanice pripremaju zajedno sa sjemenom u laboratoriju. Nakon toga slijedi inseminacija (postupak spajanja jajne ćelije i spermija da bi došlo do oplodnje). U postupku inseminacije koriste se različite tehnike ovisno o broju spermija u ejakulatu. Kod normozoospermije radi se inseminacija u 1 ml hranjivog medija, ako se radi o težim oblicima oligozoospermije onda se koristi mikrodrop tehnika, tako da se inseminacija provodi u volumenu  kapljice 25 μl.

Izvantjelesna oplodnja koristi se najčešće kod žena s neprohodnim jajovodima, nakon neuspjelih pokušaja drugih metoda potpomognute oplodnje, npr  IUI, kod loših nalaza spermiograma i kod parova sa idiopatskom neplodnosti.

ICSI  – intracitoplazmatska injekcija spermija

Tokom zadnjih nekoliko godina dolazi do povećanja slučajeva muške neplodnosti, što se pokazalo kao jedna od najvećih prepreka za uspješnost in vitro fertilizacije (IVF)  Postalo je očigledno da su rezultati konvencionalne IVF metode bili mnogo manje efikasni kada su karakteristike sperme bile ispod referentnih vrijednosti, koje se odnose na koncentraciju, morfologiju i pokretljivost spermatozoida ICSI metoda potpomognute oplodnje najčešće se koristi u slučajevima teške muške neplodnosti. Sastoji se od injektiranja (umetanja) jednog spermija u citoplazmu jajne stanice.

Intracitoplazmatsko injiciranje pojedinačnih spermija nezamjenjivo je liječenje težih oblika muške neplodnosti.

Indicirana je kod nekvalitetnoga sjemena, hirurški dobivenih spermija iz testisa (PESA; MESA; TESA; TESE), niske oplodnje u IVF postupcima do liječenja onkoloških bolesnika.Metodom ICSI postiže se bolja oplodnja i kod supfertilnih osobina sjemena.To su razlozi da se danas ICSI primjenjuje u 60 % svih postupaka izvantjelesne oplodnje.Potpuna  usmjerenost samo na ICSI nije stručno prihvatljiva.Nakon oplodnje stanice, zadovoljavajućeg dijeljenja, emrioni se prenose u maternicu kao i kod klasičnog IVF postupka. Embriotransfer se u pravilu može raditi  drugi ,treći ili peti dan kultivacije, što se odlučuje u ovisnosti o broju, kvalitetu  embrija i u dogovoru sa bračnim parom.

Krioprezervacija embrija

Kada se postupkom vantjelesne oplodnje dobije više od dva do tri vitalna embrija, višak embrija se  postupkom kontroliranog zamrzavanja može čuvati za kasnije embriotransfere.  Embriji se smrzavaju (vitrificiraju) na  -196^oC. Postupak zamrzavanja i odmrzavanja je strogo kontrolisan, kako ne bi došlo do oštećenja ili gubitka embrija. Za svaki embrio posebno je zapisano njegovo porijeklo, faza diobe u kojoj se nalazi i tačno vrijeme i datum zamrzavanja.
Embriji se čuvaju u zamrznutom stanju sve dok par ne zatraži njihovu upotrebu. Kad ordinirajući ginekolog pripremi sluznicu matemice za prihvat embrija i ultrazvučnim pregledom procijeni da su stečeni uslovi za embriotransfer, pristupa se kontroliranom odmrzavanju potrebnog broja embrija. Važno je znati da svi dobiveni embriji nisu odgovarajuće kvalitete za kontrolirano zamrzavanje i odmrzavanje, te ne moraju preživjeti proces zamrzavanja i   odmrzavanja (20-30% embrija).